Sözler ve Alıntılar
Sen "Bende de gönül var."diyorsun,diyorsun ama; gönül arşın üzerinde olur, halbuki sen, aşağılardasın, aşağılarda bulunmadasın...
Sayfa 201 - Panama YayıncılıkKitabı okudu
Ömür zayi, yol uzak ve gün geçmiştir.
Sayfa 200
Âşıklar can şerbetini güzellerinin ellerinden şehit edildiklerinde içerler.
Ümitsizlikten sonra nice ümitler vardır; karanlığın ardından nice güneşler vardır.
Suretine âşık olduğunun canı çıkınca, onu niçin bırakıyorsun?
Sureti yerindedir, bu doygunluk nedendir? Ey âşık! Ara, senin sevgilin kimdir?
Sayfa 198
"Bir gün bir âşık sevgilisinin kapısını çaldı.
Sevgili içerden seslendi: Kapıyı kim çalıyor,
kim o!
Âşık: Benim,ben deyince,
Sevgilisi ona: Git buradan! Sen henüz olgunlaşmış değilsin, diyerek kapıyı açmadı.
O zavallı âşık kapıdan çekti gitti. Yollara düştü, ayrılık acısıyla yandı yakıldı. Tam bir yıl sonra geri döndü ve sevgilisinin kapısını tekrar çaldı.
Sevgili içeriden yine seslendi: Kapıyı kim çalıyor, kim o!
Âşık: Sensin, sen dedi. Sevgili kapıyı açarak;
mademki sen ben oldun, ey ben gel içeriye, gönül evi dardır oraya iki kişi sığmaz..."
Halbuki ben, yokluğa aşığım, vara bakıp sarhoş olmam.