Kalk, gel ey Belkıs da bir kerecik olsun din padişahlarıyla din sultanlarının yurdunu gör! Onlar, görünüşte dostlar arasında nağmelerle deve sürüyorlar ama iç âleminde gül bahçesinde oturmuşlar, zevk-u sefa ediyorlar.
Gördüğün sahil ise dilim.
Kıyılarıma vuran dalgalarıma şaşma.
Onlar aşk’tan gel-git’im.
Beni mecnundan Leyla’dan sorma.
Ben yalnız Mevla’dan bir izim.
Ben kimim.
Beni söylediklerimde arama.
Ben söylemediklerimde gizliyim görmediğin koskoca derya gönlümdür.
Hiç ay, yeryüzünde ev sahibi olur mu?