Mevâkıf, nâm u nan iddiasından uzak bir ârif olan Nifferî’nin hikemî ifadelerinden oluşuyor. Nifferî, bir miktar girift üslûbu ve duruşuyla sülûkun dikenli yollarında yürüyen yolcuların vecdine dair ipuçları sunuyor. Ne ki bunu bir öğretici edâsıyla değil sırrına şerhlerle erişilebilecek fısıltılar yoluyla gerçekleştiriyor.
Nifferî’nin çeşitli duraklardan (mevkıf) oluşan Mevâkıf isimli bu eseri, fenâdan bekâya geçişteki kalbî dönüşümün bir aracı olan vakfe yanında içe bakış imkânı sağlayan matla’, huzur için geçilmesi gerekli gaybet gibi nice tasavvufî ıstılahlara farklı açılardan bakabilmeyi mümkün kılmakta.
Çölün enginliğini hatırlatırcasına zihin cidârını zorlasalar da sülûkün gayesini daima vurgulayan mevkıflar, dünya sürgününün kavuruculuğunda birer su kırbası gibi sâliklerin kalplerini serinletici bir işlevi de barındırmakta.
Şârihi Tilimsânî’nin şerhleriyle daha net bir biçimde gönül dünyamızda konumlandırılabilecek mevkıfların, çağın keşmekeşinden çıkış yolları arayanlara bir nebze de olsa yol azığı sağlaması ümidiyle.
