Aşka dair birçok kıymetli kalem kelama vesile oldu bugüne kadar ama Mevlâna'nınki bir başka... İfadeye bakın ki; kendisinin bütün zerrelerinin aşka ait olduğunu, geriye ona ait bir adının kaldığını söylüyor! sadece bu bile onun bakışının ne denli deruni olduğunun kanıtı..
Mecnun olmaya değil belki Mecnun gibi Leyla'dan geçip
Mevlâ'ya varmaya ihtiyacımız olduğunu anladım
ve Mevlâna'dan öğreniyorum ki;
"o" olmamışsa her şeyin, aşkın nasıl olsun? sen yoksun ki!
Öyle ya da böyle bir şekilde onun yolunda da sormaya başlamak ve aramak bulmanın yarısı.
Bu nedenle asıl arayış nedir çok net bir mesaj veriyor;
"daha ne kadar zaman; 'çarem ne; dermanım ne?' deyip duracaksın? sana kim çare aratıyor? sen o'nu ara"
Bu sırra göre; sonsuzluğun bizi beklediği hem de derdin giremediği cennete girmenin yolu, dertten geçiyor! sabır şartıyla! çok etkileyici değil mi?
