Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın yazmış olduğu “Meyhanede Hanımlar” adlı kitabı
Cumhuriyet’in ilanından sonraki dönemde kadınların kazandığı özgürlüğün, aile ve sosyal hayata nasıl yansıdığını anlatıyor. Toplumun değişmeye başlayan yaşam koşullarına ayak uyduramamasını eleştirel bir bakış açısıyla hikaye etmiş.
“Kadının toplumdaki yeri, erkek karşısındaki konumu, kadın-erkek ilişkileri, kadınların hayata dair fikirlerini özgürce dile getirmek isterken, erkeklerin bu durumu kabullenme çabaları mizahi bir dille aktarılmış.
Dönemin olaylarını ele alarak medeni hukuk, cinsiyet eşitliği, kadın hakları gibi önemli konulara değinmiş; diğer yandan meyhane adabı, içki yasakları, evlilikteki gelin-kaynana çekişmesi durumlarına da kitapta yer vererek hikayeyi eğlenceli bir hale getirmiş. Öykü Trajikomik bir olay örgüsüne sahip.
Fakat özellikle üstünde durduğu konu Cumhuriyet sayesindeki kadın ve kadının elde ettiği haklardır.
Kitap doğrudan hayatın içinden alınmış gibi son derece doğaldı. Yazarın gözlem gücünün çok kuvvetli olduğu belli. Baştaki kadın karakter Bahriye Hanım olmak üzere yarattığı tüm kişilerin hepsi birebir halkın içinden gelen insanlar ve onların konuşma biçimlerinin sadeliği hikayeye daha bir içtenlik katmış.
Aradan geçen yüzyıla rağmen, ne kadar değişim yaşanırsa yaşansın, toplum için bazı şeylerin değişmediğine, ön yargıların halen devam ettiğine özellikle vurgu yapılmış. Kitabın ana fikrini de bu düşünce yapısı oluşturuyor.
Yalın dili ve akıcı anlatımıyla bir çırpıda okunacak kısa ama keyif veren güzel bir Türk edebiyatı klasiğiydi. Tavsiye ederim.
