Burada "Blues" polis ve hüzün anlamlarına gelmektedir: blues müzikle bir ilgisi yoktur.
Dedektif Hoke Moseley, dört kişinin hunharca öldürüldüğü bir cinayeti soruşturmakla geç en insanlıktan uzak bir günün ardından, devamlı ikamet ettiği üçüncü sınıf El Dorado Oteli’ndeki odasında bir bardak içkiyle gevşemeye çalışıyordu. Kapı vurulduğunda, bu gevşemenin de etkisiyle olsa gerek, aklına kötü bir şey gelmedi. Ertesi gün gözlerini hastanede, korkunç çürükler içerisinde ve kırılmış olan çenesi protezle tutturulmuş bir halde açtı. On yıldır üstlendiği dosyaları aklından geçirerek, onu bu hale getirecek, silahını ve rozetini çalacak ve en önemlisi, protez dişlerini alıp sıvışacak kadar kendisinden nefret eden kişinin kim olduğunu bulmaya çalıştı. Elindeki zayıf ipuçlarının işaret ettiği yönde ise; anlayışı kıt bir fahişe, kızın hapishane görmüş sevgilisi ve bir Hare Krishna’nın akıl almaz ölümü duruyordu.
Charles Willeford, kronik depresif, her daim paraya sıkışık, kuralları çiğneme aşkıyla yanıp tutuşan Hoke Moseley karakteri ile alışık olduğumuz kusursuz polis tipini yerle bir ed erek polisiye edebiyatta yeni bir çığır açıyor.
480.jpg)
