Deyərdi ki, sən qorxursan, Nana. Qorxursan ki, mən xoşbəxt olaram, çünki sən heç vaxt xoşbəxt olmamısan. Ona görə də, istəmirsən ki, mən xoşbəxt olum. Sənin qəlbin daşdır, sanin qəlbin qaradır.
Həmişəlik yadında saxla ,qızım, şimal səmti göstərən kompasın əqrəbi kimi,kişilərin günahkar axtaran barmağı həmişə qadına tuşlanır. Hər şeydə. Heç vaxt yaddan çıxarma.
Ağlına nananın dediyi sözlər gəldi: hər bir qar dənəsi dünyanın harasındasa haqsızlıqla üzləşən bir qadının ahıdır. Bütün bu ahlar göylərə yüksəlir, bulud kimi toplanır, sonra balaca hisslərə bölünüb səssizcə aşağı, insanların üstünə yağırdı.