Deyərdi ki, sən qorxursan,Nana.Qorxursan ki,mən xoşbəxt olaram,çünki sən heç vaxt xoşbəxt olmamısan.Ona görə də,istəmirsən ki,mən xoşbəxt olum.
Sənin qəlbin daşdır,sənin qəlbin qaradır.
Amma sevən və sevilən bir qadın kimi tərk edirdi dünyanı. O, kiminsə dostu idi, rəfiqəsi, sirdaşı idi. Ana idi. Nəsə bir xatirə qalacaq ondan. Xatırlayacaqlar onu.
Bu, qanunsuz başlamış həyatın qanuni sonu idi.