Ahmed Yesevî hazretleri Türklerin İslâm ile tanışmasında âdeta köprü vazifesi gören, Kur'an ve sünnete dayalı İslâm anlayışını bizlere tanıtan şahsiyettir. Yetiştirdiği talebeleri ile bu anlayışı Anadolu'ya kadar taşımış Türk-İslâm tasavvufunun şekillenip gelişmesine katkıda bulunmuştur.
Sûfî Muhammed Dânişmend de Ahmed Yesevî'nin yetiştirdiği gönül erlerinden biridir. O da halifesi olduğu Ahmet Yesevî hazretleri gibi insanımızı aşk ve irfana davet eden kurucu bir kişiliktir. Otrâr’da yaşayıp kırk yıl kadar irşâd ile meşgul olmuş, kendi zamanında İslâm çizgisi dışına çıkan ve umumi olarak râfizilik, zındıklık ve mülhidlik olarak nitelendirebileceğimiz gayr-ı sünnî akım ve yollara karşı Kur’ân ve sünnet bayrağını açan bir gönül eri olmuştur.
Sûfî Muhammed Dânişmend'in Türk kültürü açısından diğer bir önemli yanı ise onun kaleme aldığı Mir’âtü’l-Kulûb adlı eserdir. Ahmed Yesevî’nin tasavvufî görüşlerini derlemek gâyesiyle yazılmış bu eser, şerîat, tarîkat ve hakîkat kavramları etrafında İslâm ve tasavvuf kuralları, tarîkat âdâbı ve mârifetullah gibi konulara temâs ediyor. Bu yönleriyle eser, hem Yesevîlik tarih ve kültürü, hem de Türk dili ve edebiyatı açısından oldukça eski ve mühim bir kaynak niteliğindedir.
