Miş'li Geçmiş Zaman Söylenceleri
İlkay TunaQuotes
Camı kapatır kapatmaz kesilen uğultunun yerini annemin bağlı olduğu cihazların dijital sesleri alıyordu. Kalp atışlarını gösteren monitördeki küçük yeşil yuvarlak, düzenli aralıklarla sürekli inip, çıkıyordu. Annemin canlı olduğunu gösteren makineler, ondan daha canlı gibiydi.
Kendine Acıma Günleri'nde gözledim ve gördüm ki, gücün harcı değil sevmek. Sevmek tutunmayı isteyenlerin, dileyenlerin, hatta dilenenlerin harcı... Hani "hayat" dedim ya, işte ona... Ucundan kıyısından tutunabilmek için, birilerinin ellerine sarılmak isteyenlerin harcı. Gücün işi değil. Yürek işi o. Cesaret işi biraz da... Cesaretse zır cahil işi nereden baksan. Çokluk, esaret işi, hem de gönüllü esaret işi. yani benim işim sevmek...
28 yıl sonra şimdi, bir internet sitesinde eski bir siyah beyaz konser kaydında "El Amor" diyor Julio Iglesias... 28 yıl sonra şimdi, sesini biraz kısmamı söylemek için gelen 23 yaşındaki oğluma gözyaşlarıyla eski bir şarkı dinlerken yakalanıyor ve şaşkın bakışlarına aldırmıyorum. Yıllar sonra yine kadifemsi o sesin beni götürdüğü yerlerdeyim.
Yaşamıma hep egemen olan korku artık yok! Ama artık gençlik, Selim, Selim gibi düşünenler, Selim kadar inananlar, Selim gibi yaşama gülümseyerek bakabilenler ve inanmak, inanmaktaki kutsal anlamlar da yok! Şimdi yüreğimde hep geç kalmanın hüznü, ertelemelerin sonrasında hissedilen çaresizlik var.
Güneş doğduğunda fısıltılar çoğalmaya başlayacaktı. Artık ben de "Miş"li geçmiş zamanlı tümcelerin öznesi olacaktım. Her şey gibi ben de artık sadece bir söylenceden ibaret olduğumda bu tek kişilik meydan savaşı sona erecek, herkesin başka bir kahramanlık destanı, başka sebep- sonuç yorumları olacaktı. Kulaktan kulağa geçerken değişecekti birçok yaşanan, yaşanmamış olan...
Senin güneş sisteminin en uzağındaki gezegen olmak nasıl bir şeydi? Senin etrafında dönerek tamamladığım zaman dilimlerinin birini bitirip, diğerine başlarken kendi etrafımda da dönmem gerektiğini unutuyordum. o yüzden sadece bir yanımı ısıtıyordu ışığın... Yalnızca bir yanımda hayat büyüyordu. Diğer yanım hep karanlık ve soğuktu. Var olan hayat çoktan ölmüş, yenisine yetecek gün ışığından da yoksundu bir yanım. Zaman akıp geçiyordu ve ben senin güneş sisteminde de, evrende de küçücük bir noktaydım. Sessizliğin ise daha küçültüyordu beni.. Her gün biraz daha... biraz daha...