Sabahleyin babanla sohbet edip güldükten sonra ertesi gün kendini naaşını toprağa indirirken bulmak insanın zihnini karıştırır. Her zaman hayatının dayanak noktası olmuş sağlıklı bir babanın aniden bir hatıraya dönüşmesi, adını her telaffuz ettiğinde ardından, "Nur içinde yatsın," demek zorunda olmak gerçekten şaşkınlık verici.