“Güllü aylarca Eşe Hatun’un bahçesinde, vernikli masada oturdu geceleri. Binada yanacak bir ışık bekledi, bir ses. Balkonda Eşe Hatun’u hayal etti kimi kez. Her gün ona bir şey anlattı, her gün ondan akıl aldı hayalinde. Yoruldu sonra. Çok yoruldu özlemekten. Rüzgarın getirdiği tüm yaprakları süpürdü. Her gün temizledi bahçeyi, çiçekleri suladı, sonra öldü çiçekler bir bir. Soğudu geceleri, bekledi gelmedi Eşe Hatun. Küstü sonra dönüp bakmadı o yana. Bakmadığı gün daha çok özledi. Tozlandı Şark köşesi, vernikli masa, hasır koltuklar. Sapsarı yapraklar uçuştu aralarında. Tozlar girdi aralıklarla...”
Mor Sümbüllü Yıllar; birçok insan hikayesini yalın bir dille anlatan keyifle okuyacağınız bir roman.
