Hicrî VII. yüzyılın ikinci çeyreğinde bugünkü Kazakistan sınırları içerisinde kalan tarihî Cend şehrinde doğan Müeyyed Cendî, İbnu’l-Arabî’nin Fusûsu’l-hikem adlı önemli eserinin tamamına yönelik ilk şerhi yazan kişidir. Hayatını Anadolu ve İran coğrafyasında geçirmiş, tasavvufî eğitimini Sadreddîn Konevî’den tamamlamış ve hem metafizik hem de ahlâka dâir önemli eserler telif etmiştir.
Cendî’yi İbnu’l-Arabî düşüncesi için önemli kılan hususların başında Fusûsu’l-hikem’e yazdığı bu şerh gelmektedir; çünkü bu şerh sadece ilk tam şerh olma özelliği taşımaz, ayrıca İbnu’l-Arabî’nin ilk talebesi Konevî’nin işaret ve müellifin bâtınında yaptığı bir tasarruf sonucu yazıldığından bir bakıma kontrolden geçmiş gibidir. Cendî’den sonra gelen şârihler de âdetâ bu hususu teyit edercesine ondan nakillerde bulunmuşlardır. Abdurrahman Câmî’nin, Cendî şerhini kendisinden sonra yazılan şerhlerin kaynağı kabul etmesi bu açıdan dikkate değerdir.
Elinizdeki çalışma böyle bir şerhi ana kaynak kabul ederek ancak müellifin diğer eserlerinden de istifade ile hazırlanmış bir doktora tezidir. Müellifin temel metafizik problemlere yaklaşımını araştırmacı kendi perspektifinden ele almış ve en doğruyu tesbit etmeyi hedeflemiştir. Müeyyed Cendî hakkında hazırlanmış ilk kapsamlı çalışma olması bakımından eser, sonraki çalışmalara bir başlangıç olma gāyesini taşımaktadır.
