Başladık bil ölümün ömrüne
Yaşarken, dönmemek üzere
Yol bitti hem, geldik işte
Geleni çevirmeyen mezarlığa
Dinle... Tesbih ediyor cesetler cehri
Gök yarılıncaya bir ismi
Görünmeden, gün yüzüne
Yaşadığı hayatın bir köşesine inceliği yerleştiren insan için hayat hep güzel nağmeler dillendirir.
Bu nağmelere denk düşen her insan için bir kalp güzelliği oluşur.
Hayatı anlamlandıran bu küçük dokunuşlar insanlara iyi gelir ve kalbin güzelliği ortaya çıkar.
Sizi özel bulmayan biri sizin için özel olamaz. Ve özel olmayan bir şey için, birisi için üzülmek bir anlam taşımaz. Kendi özel olanını bulma ümidi, özel olamama acısının en güzel şifasıdır bu yüzden.