Her dizesinde bambaşka sırlar gizli… Ne zaman darlansa içim açar okurum Mehmet Hoca’mı. Şairi tanımak şiiri okumak, anlamaktır biraz da. Çok kıymetli zamanlar geçirdim kendisiyle. Bazen bir baba, bazen abi, bazen de bir dost olabiliyor… Aslında biraz M. Özger’in güzel gönlünden bahsetmek isterim. Onunla ilk tanıştığımız zaman, ne gıcık bir
dinle
herkesin herkese duvar olduğu bu günlerde
yoruldum bu gece hüzünle kaldım
tırnaklarını geçirip gövdeme yontabilir mi hüzün beni
hüzün bir alacalı attır koşup durur yüreğimde
attar yedi şehrini gezmiştir aşkın
bir sokağında kaybolduğumuzu bilse
güler miydi ki
sen ki mümkünsüzümsün benim
lâkin
imkân kanı çekilmiş ceset değil mi morgta