‘Dışımızdaki dünyanın, içimizden farkı kalmamış sanki. Bizimle birlikte çözülüyor ve çürüyor. Suçumuzla, utancımızla birlikte. Bedenimiz ve gölgemiz.’
.
İçinde yaşadığım beden otuz bir yıldır benimle. Onun varlığının önemini ise yeni yeni keşfediyorum. Önceleri sadece bana biçtiği sınırlardan gem vuruyordum. ‘Ah onu yapamam ki, daha büyümem lazım, ama hayır şimdi bunun için fazla yaşlıyım’ gibi yakarışlarım oluyordu. Şimdilerde ise ona bakıyorum, kabulleniyorum, yer yer inatlaşıyorum. Bedenimin duygularımla, duygularımın da bedenimle bu kadar sıkı bir ilişkide olduğunu görüyorum her gün daha da fazla. Sonra bir kitap okuyorum ve bana doğru yolda olduğumu kanıtlıyor…
.
Lia kanserin tüm vücudunu kapsadığını öğrenir ve ‘beklentisel yasın, ölümün kendisinden daha kötü’ olduğu anlaşılmaya başlanır. Lia hafızaya sığınır, eşi Harry bugüne, kızı Iris yarına.
Bir gerçek farklı rollere bürünür: yıkar, yaratır, başka gerçekleri besler, kök salar..
.
1996 doğumlu Maddie Mortimer’ın ilk romanı Muhteşem Bedenlerimizin Coğrafyası. Farklı tekniklerin zenginlikle kullanılması, dilin kıvraklığı, karakterlerin iç dünyalarına tutulan aynanın okurun canını yakması gibi sebeplerle ilk roman olduğunu anlamak zor. Kimi yerlerde kitaptan kopmalar yaşasam da (bunda Lia’nın hastalığına karşı duyduğum korkunun etkisi var) severek okudum.
.
Maddie Mortimer adını daha çok duyacağımızı düşünüyorum..
.
Rabia Elif Özcan’ın özenli çevirisi, Alper Zeki kapak tasarımıyla ~
