Yazar, tıpkı kitaptaki gibi Long İsland'daki bir partiye katılıp buradan ilham almakla kalmamış, aynı bölgedeki Oheka kalesini Gatsby'nin mülkü konusunda esinlenmiştir. Geçeyim naçizane incelememe.
Jay Gatsby, çoğumuzun sahip olmayı hayal ettiği, şaşalı bir servete sahiptir ve adeta saray denilebilecek mülkünde her hafta sonu gece gündüz parti vermektedir. Olayları gözünden gördüğümüz, mütevazı, düzgün bir adam olan Nick, Gatsby'nin komşusudur. Bu malikane de verilen partilere gelen herkes davetsiz konuklardır, Nick hariç. Nick'in tek davetli olmasının arka plandaki nedeni aslında Gatsby'nin saplantılı aşkı Daisy ile olan akrabalığıdır ve günün birinde Gatsby, bu konuda bir iyilik isteyecektir.
Bunca servete rağmen saplantılı aşkından uzak oluşu Gastby'nin içinde bir boşluk yaratmıştır. Ayrıca kitapta en çok üzüldüğüm nokta, kitabın sonunda Gatsby'nin ne kadar yalnız bir adam olduğunu, yüzümüze acı bir şekilde vurulmasıydı. Gatsby'nin konukseverliğinden ve malikanesinden yararlanmayı bilen o sosyete bozuntuları yozlaşmışlığın, insanların maddi güçleriyle ölçüldüğü bir zihniyetin, ırkçılığın, küstahlığın, iki yüzlülüğün birer tasvirleriydiler bana göre.
Amerikan rüyasının bir imgesi olarak karşımıza çıkan Gatsby'i hayata bağlayan tek şey, aslında hayal ettiği Daisy ile olan güzel günlere olan umududur ve Harol Bloom'un son sözüne göre: ''Gatsby aslında ne Daisy'e ne de aşkın kendisine aşıktır; onun aşkı daha ziyade geçmişte kalan bir ana yöneliktir ve bu anı Daisy ile paylaştığına kendini ikna etmiştir.''
İyi okumalar.
