Mükemmeliyetçi Kişilik
Zehra ErolSözler ve Alıntılar
"Güzel olan ne varsa al. Zihninin bir köşesinde sakla, biri karşına çıktığında kullanırsın." İyi ve güzel olan ne varsa alınıyor. Olumsuz olanlar ya değiştirilmeye çalışılıyor ya da onlardan uzaklaşılıyor. Kişi sorgulamadan aldıklarını, kendi yaşantısıyla çevre koşullarıyla uyumlu olup olmadığını irdelemeden hayatına eklemeye çalışıyor. Sonra da uyumsuzluğun, değiştirememenin yarattığı mutsuzluk kalıyor elinde.
"Mükemmeliyetci kisiler erken dönemlerden itibaren 'dogru' ve 'yanlis'larla büyürler. Hep ebeveynlerinin onayini almak icin cabaladiklarindan daha az talepkar davranir, isteklerini ve duygularini belli etmemeye calisir, sorumluluklar uzerinde yogunlasirlar.
...
Cocukluklarinda duygusal ihtiyaclari yeteri kadar tatmin edilmeyen mükemmeliyetci kisiler, yetiskinlikte de eksik olani arar dururlar."
Yeterli olmak, karşılaşılan her sorunu çözmek ve belirlediğimiz her hedefe ulaşmak değildir. Yeterli olmak, kendi sınırlarımızı bilmek ve bu sınırlara uygun hedefler belirlemektir.
David Burns, mükemmeliyetçileri "standartları ulaşılabilir sınırların ve sebeplerin ötesinde" ve dürtüsel olarak imkânsız hedeflere ulaşmak için aralıksız didinen ve kendi değerini üretkenlik ve başarıya göre ölçen kişiler olarak tanımlamıştır. (1) Başka bir tanımda da, 1) mükemmelin mümkün olduğuna inanma ve ona ulaşma çabası 2) Kişinin kendi ve başkaları için yüksek standartlar belirleme eylemi olarak tarif edilmiştir. (2) Bu kişiler, başarıya ve belirledikleri hedeflere ulaşmaya odaklanırlar. Mükemmeliyetçilik, sadece yapılan işin limitler çerçevesinde hatasız olması demek değildir; aynı zamanda kişinin kusursuz olma çabasını da içerir.
Büyük bir kedi, kuyruğuyla oynayan küçük bir kediye sormuş: “Neden kuyruğunu kovalıyorsun?” Yavru kedi yanıt vermiş: “Bir kedi için en güzel şeyin mutluluk, mutluluğun da kuyruğum olduğunu öğrendim. Bu nedenle onu kovalıyorum, yakaladığımda mutluluğa kavuşacağım.” Bunun üzerine büyük kedi şöyle demiş: “Küçükken ben de mutluluğun kuyruğum olduğuna karar vermiştim. Ama şunu fark ettim; ne zaman onu kovalasam benden uzaklaşıyor, ne zaman kendi işime baksam hep peşimden geliyor.”