Öyle bir toplum, öyle bir kültürdü ki, insan sevgiyi yakalamak için çabaladığını sandığında içindeki son sevgi kırıntılarını da yitiriyordu!..
Çünkü anımsanmak, sevilmek ve saygınlık görmek için gerçekten varolmak yetmiyordu. Görünmekti aslolan artık. Görüntün aslından önemliydi!... İnsan böyle yaparak yok olduğunu hissetse de "varolduğunu" bağırmalıydı!...