Her şeyden önce söylemezsem ayıp olur gibi, kitap beni reading slumptan çıkardı. Kelimelerde hiç gereksiz ağırlıklar yoktu ve dili samimiydi. Yazarın bu kitabına iyi ya da kötü diyemem ama diğer kitaplarına kesinlikle bakacağım. Gelelim konusuna: kitap bir aşk romanı diye geçtiği halde ana karakterlerin arasındaki birçok başka şey var. Hatta aşk hariç her şey. Şehvet, çıkar ilişkisi, takıntı, mazoşism, aşağılık kompleksi, ırkçılık. Coci'nin haline üzülüyorsunuz, Naomi'ye kızıyorsunuz kitabın genelinde. Hatta takıntılı olup karşılık alamadığınız birisi varsa o kişiyi Naomi olarak düşünüp okursanız bazı şeylerin farkına varabilirsiniz.Fakat sonlara doğru artık Coci'ye üzülmemeye başladım, kendi kendine etmeye başladıkça benim de ona karşı olan sempatim aynı oranda azaldı. Özellikle kitabın nasıl biteceğini anlayınca son sayfaları zar zor okudum. Bütün bunlara ek olarak Naomi'nin psikolojisini, bu davranışlarının altında yatan sebepleri (belki de ailesiydi bu sebepler) görmek isterdim. Ayrıca Naomi'nin gerçekten birine aşık olduğunda nasıl davranacağını görmek de ilginç olurdu. Dediğim gibi iyi ya da kötü bir kitap değil benim için ayrı ve değişik bir dünyaydı.
