Bir gün sonra…
Ulusal bir gazetenin ikinci sayfasında, bir intihar haberi… Bilindik haberler… Genç bir kadın, Lara taraflarında falezlerden denize atlamış. Sudan çıkarılmış cesedin fotoğraflarına baktım. Kadın yabancı değil, tanıyorum. Kırmızı pardösüsü, kırmızı rugan ayakkabıları, küçük kırmızı çantası… Evet, o kadın. İlk işiydi. Ölmüş.
Üstündeki narçiçekleri solmuş.
Bir kadını ana yaparak, bacı yaparak ve yar yaparak kutsayan bir erkek; nasıl olur da bu halkaların dışında kalan kadını, başkalarının kadınını, allayıp pullayarak, şiddet uygulayarak, nefsi duygularının kölesi haline getirebilir, bir acze düşürebilir? Erkeğin, nihayetinde yine bir kadın eliyle biçimlendiği, evirildiği gerçeğinden hareketle; erkeğin içindeki canavarı besleyen gizli el; acaba yine bir kadının eli midir?
Narçiçekli Kadın öyküsü; bu kısır döngüyü, bu hastalıklı yapıyı anlatması bakımından okunmaya değer bir eser…
Yazarın öykülerinde cinayetlere, intikam duygularına, nefrete tanık olurken; diğer taraftan teneffüs aralarında sevgiye de dokunacaksınız, ara ara…
