Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Nausea
Jean-Paul SartreNausea Yorumları ve İncelemeleri
Nausea yorumları ve incelemelerini, Nausea kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Nausea puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.910 üzerinden
Sizlere Sartre gibi bugün yeni bir şey yok deyip sayfalarca bu kitapla ilgili olmayan şeyleri anlatabilirim. Sonuçta yalnızım ama yapayalnız değilim. Bu incelemeyi okuyacak insanları da düşünüyorum. :)
Ama elimden geldiğince kısa yazmaya çalışacağım yine de. Yalnızlığın felsefesinin yapıldığı kitap, diyerek başlamak istiyorum. Neredeyse bütün
Varoluş nedir? diye sorulsaydı, özlerini değişime uğratmadan, nesnelere dıştan eklenen boş bir biçimdir derdim.
Varoluş Felsefesini, Sartre'yi, onun Bulantısını, reddettiği ödülü üzerine konuşmaya başlasak günlerce sürebilir. Ama bazı önemli etkin anlar vardır değerlidir. Fazla söz ile anlatılmaz. Bulantı böyle yetkin anların ürünü işte.
Dünya'yı Dostoyevski ve Albert Camus'dan ibaret sanırdım ta ki Jean Paul Sartre ile tanışana kadar. O gün ilk Bulantı'yı elime alıp elli sayfa okuduğumda, kitabı sessizce koydum, ayağa kalktım ve sevinçten bağırarak işte budur bu, diye söylendim. Üzerine saatlerce düşündüm, incelemeler okudum ve tüm bunları elli sayfada yaptım.
Kitap bittiğinde ise artık ben de değişen bir çok şeyin bana ait olmadığını keşfettim. Yeni bir ben... Benim hayalini kurduğumdan çok farklı bir ben oldu.
260 syf.
9/10 puan verdi
"Yalnızdım; ama bir kentte yürüyen ordu gibiydim..."
Varoluşsal sancılarının içinde yaşadığı çaresiz savaşları mükemmel bir şekilde kaleme almış yazar. Aslında tüm savaşlarını, yenilgilerini, beyninin içinde kaleme almış teker teker. Okurken sanki psikolojik nevroz geçiren bir adamın sanrılarından alıntılar görüyoruz. Yaşadığı her acı ve her duygu bazen uzun bazen kısa süren yanılsamalar gibi. Varoluşun, varolabilme duygusunun içinden geçerken ve aynı zamanda var olmanın getirdiği acılarla boğuşurken,
yalnızlığını da kucaklamayı öğrenebilmeli belki de insan.
Biliyorum. Bana tutku verecek herhangi bir şeye ya da kimseye artık rastlamayacağımı biliyorum. Birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapmayacağımı biliyorum.
Kim fırlattı ulan bu dünyaya bizi!
VAROLUŞÇULUK VE BULANTI ÜZERİNE YAZILMIŞ BİRKAÇ MAKALE DERLEMESİ AYRICA BENİM BİRİCİK BULANTIM
(sonuna kadar okuyana sürpriz var)
Kısıtlı zamanım yüzünden usta yazarların(:D) yaptığı gibi ucuz metinlerarasılık numaralarından birinin yapıp kendi incelemelerimden bazı kısımları buraya da ekleyeceğim. Postmodernita bunu gerektirir çünkü. Bir çünkü
Şüphesiz iyi bir kitap. Edebiyatı bu kadar güzel yapan şey, basit insan davranışlarının gözlemleri ve onun hakkında geliştirilen derin düşüncelerdir. Bazı güzel metaforlar ve özellikle doğru açıklamalar ile üslup da bahsetmeye değer.
Sartre'ın varoluşçu temaları doğrudan bir bireyin varlığına uygulayarak detaylandırdığı bir kitap. 'Kaygı', 'Ölüm' ve 'Sahip olunan yaşam'ın gerçek tedavisinin ortaya çıkması biraz zaman alıyor, ancak kitaptaki ana karakterin atmosferi ve mücadelesi zaman zaman nefes kesici. Ne yazık ki, bu pasajlar bazen biraz anlamsız pasajlarla da serpiştiriliyor.
Ana karakter, bulantı ve korku nöbetleri sırasında sürekli kaçar.
Her insanın var olmaya hakkı olup olmadığı ve bu varoluşun anlamlı olup olmadığı sorusu bu kitapta çok önemlidir.
Bütün bunlar bir melankoli biçiminde yazılmış.
Sartre, varoluş üzerine felsefi düşüncelerinde biraz fazla yoğunlaşıyor. Varoluşçuluk bana gerçekten dokunamayacak kadar uzak ve roman yönü bazen biraz arka planda kalıyor.
Ancak sonunda Bulantı hem felsefi bir giriş hem de psikolojik bir roman olarak başarılıdır.