Nazım için çok yüzeysel kalan bir kitaptı. Özellikle, sürgün yıllarına odaklanmış olduğu, kitabın başında ifade ediliyor fakat bu sefer de magazinsel detayların fazla olmasına anlam veremedim. Yine de okumaya değer.
Kimi insan otların, kimi insan balıkların çeşidini bilir, ben ayrılıkların, kimi insan ezbere sayar yıldızların adını ben hasretlerin..
Yazın üç sütün üstüne kapkara haykıran puntolarla, Nazım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hala!
Ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü.
...ama arkadaşlık ağaca benzer, kurudu mu yeşermez