"Andolsun Zikir'den (Tevrat'tan) sonra Zebur'da da : 'Yeryüzüne sâlih kullarım vâris olacaktır.' diye yazmıştık." (Enbiyâ, 105)
Bu âyet-i kerîmede kötülerin ve kötülüğün sürekli pâyidâr olmayacağı; iyiliğin asıl, kötülüğün ise ârızî olduğu; hâkimiyetin de eninde sonunda iyilerin eline geçeceğini ifade edilmektedir. Bu da İslâm'ın dünya hayatı konusundaki cihânşümûl görüşünü sergiler.