Serinin ilk kitabı gibi yine çok güzel bir eserdi. Oradaydım belgeseli tadında , bol fotoğraflı, bol anılı. Bol röportajlı. Seride en sevdiğim düz, kuru bir biyografi olmaktan öte belgesel tadında çalışılmış olması.
Serinin ilk kitabında hayatını kaybeden bu değerli insanlarimizin hepsini tanıdığıma sevinmek ve hepsi için uzulmekle beraber en çok içimi ezen Savcı Doğan Öz ve Emniyet Müdürü Cevat Yurdakul olmuştu. Belki de şuan en çok ihtiyacımız olan şeyin bu cesur hukuk adamları olmasındandır... İkinci kitapta yine hepsi değerli bu insanlardan hikayesi içime en çok oturan da rahmetli Zeki Tekiner oldu. Yine iç ezikliği ve çoğu sayfada gözyaşlarımi tutamadigim eserde bir yandan da böyle güzel insanları tanımaktan müthiş bir keyif duydum.
Serinin ilk kitabını okurken, daha yarısına gelmeden ikinciyi sipariş etmiştim. İkinciyi okurken de üçüncüyü sipariş ettim. Mutlaka okuyun diyerek hüzünlü yolculuğuma üçüncü kitapla devam etmeye kaçıyorum .
