"Akıl zaman alır. Ve sen düşünürken, hesap yaparken
O ANI kaçırırsın. Hayat beklemez
Sen kal istediğin halde...
Zaman gitsin bütün fikirlerinle... Kalan kalbin sana da, sevgine de sevgiliye de
Eh tabii ki dosta da yeter..."
Unutmaq varlığın içindəki parçalanmanın yaratdığı yox etmə halıdır. Unudulanı xatırlamağa çalışma, bu neqativlik vəziyyətidir... Sakit və səssiz qal, bil ki, varlıqla yenidən görüşəcəksən. O zaman tamsan, hər şey olduğu yerdə, nə itirdin, nə də tapdın.
Enerjini olana və hər zaman var olana verəndə aydın olan və olmayan, həll edilə bilən və bilməyən hər şey dəqiqləşir. Bölmədikdə, enerjimizi bölünməyə qoymadıqda hər şey anla- şılacaq, gözlər açılacaq və xatırlayacağıq. Hər şeyi xatırlaya- cağıq: keçmişi də, gələcəyi də...
Ağıl zaman alır. Və sən düşünərkən, hesablarkən O ANI qaçırırsan. Həyat gözləmir, Sən qal istədiyin halda... Zaman getsin bütün fikirlərinlə... Qalan qəlbin sənə də, sevginə də, sevgiliyə də, Eh, təbii ki, dosta da yetər.
Sənin yeni ADIN NƏ OLSUN? Köhnə adını ailən qoydu, karyeranı kimlərsə müəyyənləşdirdi, anan evləndirdi. Artıq sən yeni ADINI ÖZÜN QOY. Sən deyə heç nə qalmayanda yeni doğum olur. O kimdir? Bilirsənsə ADINI QOY. Sani əvvəlki kimi çağıra bilmərik. ADINI QOY.
Sevgi nə itirilir, nə də tapılır. Sən sevgi olduğunda sevgi də olur. Məbada necə deyə soruşma. Necə sevəcəyini sənə heç kim izah edə bilməz. Bunu dinlər belə izah edə bilmədi. Onu da ticarət həyatımızdakı böyük şirkətlər halına gətirdik.Gün gələr, heç nə gözləmədən daxilində enerji, atəş və yanğın hiss edər və deməyə söz tapa bilməzsən. Bax bu sevgidir. O anda qal. Artıq sən sevgi olmusan. Sevəcək heç nə axtarmırsan. Çünki artıq səninlə ilgili hər şey sevgiyə çevrilib. Günahların belə sevgidir. Şeytanın da mələk olduğunu, sənin bir parçan olduğunu hiss edəndə yazacaq, anladacaq kəlmə tapa bilməzsən. Nə gözəldir bu anı yaşamaq, bu rahatlığa çatmaq. Ah qəlbim!