Nobel edebiyat ödüllü yazar V.S. Naipaul'un en çok okunan ve bilinen romanı #nehrindönemeci .
Kitap #sömürge sonrası dönem bir #afrika ülkesinde geçiyor. Bu ülkenin adını bilmiyoruz, kitabın hiçbir yerinde ismi geçmiyor. Yazar bizim hayal gücümüze bırakıyor ya da sömürgeye maruz kalmış herhangi bir ülke olabilir dernek istiyor. Ailesinin yanından nehrin dönemecinde kurulmuş olan kasabaya taşınan ve burada ticaret ile uğraşan Salim 'ın ağzından ve gözünden okuyoruz kitabı.
Sömürgeciler gittikten sonra bağımsızlığını kazanmış bir ülkenin iç yapısı , çatışmalar ve insanlar... Aslında çok etkileyici bir konu olabilirdi. Ancak yazarın tarzı için tabiri caiz ise suya sabuna dokunmayan sığ bir günlük diyebilirim. Bazı kaynaklarda yazar duygu sömürüsüne kaçmadan anlatılıyor yazılmış. Tamam duygu sömürüsü yok ancak duygu da yok. Başarılı bir yazar bana göre yazdığı basit bir cümle ile duyguyu okuyucuya verebilmeli. Naipaul bana duygu vermedi ...
Kitabın son üçte birlik kısmı bakışta diye daha hızlı akıyor. Neyse fazla uzatmanın alemi yok , sevemedim kitabı. Yazarın en çok sevilen kitabı buysa diğer kitaplarının da bana hitap edeceğini düşünmüyorum.
Kitapta en çok sevdiğim cümle kitabın ilk cümlesi. " Dünya böyledir; bir hiç olanların, hiç olmaya boyun
eğenlerin dünyada yeri yoktur. " Bu cümle sayesinde kitabı okudum denilebilir
