Aç karnına sokaklarda sürterken insan elinde olmadan "Yaşayan kim" diyor. Kendi gibi bir yolcuyu tanımakta güçlük çekmiyor.
Her şey yitirilince ruh öne çıkıyor...
«o erkeklerden hoşlanır. Bundan eminim . »Çok emin görünüyorsun.»Eminim. Niye olduğunu sorma bana. Unutma, istesin istemesin damarlarında Yahudi kanı dolaşıyor. Yahudi kızları sadık olur, herşeye rağmen. Kanında vardır bu.»
İnsan artık hayatın ortasında değil. Artık bütün dünyanın çiçeği değil, ona şekil veren ve olgunlaştıran. Herşeyle karışmış, herşeyle aynı düzeyde, sonsuzun bir parçası, sonsuzun diğer parçalarından ne daha önemli, ne daha önemsiz....
dünya ait olduğu yerde kalabilir, daha da kötüleşir, hasta ve ölür, hepsi birden, çünkü ben artık dünyaya ait değilim, HASTA EDEN VE ÖLEN BİR DÜNYAYA, KENDİNİ DURMADAN ÇİĞNETEN, BİR KISKACI KESİK YENGEÇ GİBİ SÜRÜNEN...