Nerrantsula Sözleri ve Alıntıları
Nerrantsula sözleri ve alıntılarını, Nerrantsula kitap alıntılarını, Nerrantsula en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ey erkekler! Dost olabilen kadın, eşlerin en iyisinden üstündür, oynaşın en kösnülüsünden daha yetkindir, onun dostluğu bir erkeğin diğerine göstereceği tüm dostluğu bin fersah geride bırakır; çünkü kadın, bizi besleyen, mutlandıran toprak gibi karmaşık ve her bakımdan zengindir!
Çevremde insan yok değildi, evet bir sürü insan vardı çevremde ama, öküz gibi yüzüne bakan, hatta kimi kez yanıma sokulan, sonra içini dökmeye kalkıştın mı yüzüstü bırakıp giden türdeşlerinden ne iyilik gelirdi ki insana?
Sayfa 139 - Cumhuriyet Dünya Klasikleri DizisiKitabı okudu
Hepimiz az çok kendini beğenen zavallılarız..
Sayfa 138 - Cumhuriyet Dünya Klasikleri DizisiKitabı okudu
Sevinç ve hüzün dolu bir şiirdir İstanbul, sevinci de, hüznü de içtendir.
Sayfa 140 - Cumhuriyet Dünya Klasikleri DizisiKitabı okudu
Bana neden bir başkasını daha sevdiğini söylemişti?
Bu başkasına dayanamıyordum.
Ah kösnül bencillik! Sana ilenmek mi, yoksa şükretmek mi gerek? Bugün, eriştiğim doruktan yaşamın tüm iyi ve kötü yanlarını tartarken kendime soruyorum, yaşam senden, insanı kahreden sen kösnül bencillikten vazgeçebilir miydi diye!
.
Sayfa 47
Sanat yüreğimize merhem olur; hiçbir şey bu mutluluğu veremez yeryüzünde, çünkü yaşama katlanmanın gönül yüceliğinden daha iyi bir yolu yoktur.
Sayfa 138 - Cumhuriyet Dünya Klasikleri DizisiKitabı okudu
İnsanları değerlendirirken çoğu kez yarı yarıya yanıldım, tümüyle yanıldığım hiç olmadı.
Sayfa 33 - Cumhuriyet Dünya Klasikleri DizisiKitabı okudu
Ben, doğduğu günden tezi dostluğu yücelten adamı severim. Kösnüllüğün tutkusuyla kanı tutuştuğu zaman kadını severim. Hiç duraksamadan kendimi onlara veririm, çılgıncasına. Bu pahalıya mal olur ama, düş kırıklıkları benim isteklerimi hiçbir zaman azaltmadı, azaltmayacak.
Bir kumarbaz hırsıyla her yerde şansımı denerim. Her zaman büyük oynarım, çünkü küçük hesaplardan nefret ederim. Yanılırsam, benim hiç kaybım olmaz: Yitiren karşı taraftır. İnsan tümüyle kendini verdiği zaman hiçbir şey yitirmez: Yoksa hesapsız kitapsız kendini harcadığı için güneşin tükeneceğini söylemeye benzer bu. Bu arada buzullar kendiliğinden erirmiş, erisinler ne yapalım! Ama kazandığım zaman dünyalar benim olur. Dostluğun yüceliğinden söz ediyorum ben; çünkü kösnül tutkular yıldırım gibidir, insanı çarpar ama sürüp gitmezler.
İçiniz geçmiş sizin! Acıyı ben çektim ama ölen siz olmuşsunuz!
Sayfa 100 - Cumhuriyet Dünya Klasikleri DizisiKitabı okudu
Biz çeşitli bakımlardan bize benzeyeni severiz. Sevdiğimiz kendi arzularımızdır.
Sayfa 33 - Cumhuriyet Dünya Klasikleri DizisiKitabı okudu
O zaman, insanların cezalandırmaktan mutluluk duydukları bu güçsüzlük yüreğimi kabartır ve yollara düşerdim... İçim özgürlükle dolu ama umuttan yana boş, alır başımı giderdim.
Sayfa 32 - Cumhuriyet Dünya Klasikleri DizisiKitabı okudu
Bugün artık biliyorum, yaradılışımıza göre damarlarımızda akan yaşam sıvısı soluk almaya başladığımız andan tezi hükmünü geçirmek ister; akıl, mantık, sağduyu dediğimiz şeylere tümüyle yabancıdır. Akıl Yaratıcı'nın payına düşer. Bizim elimizde olan boyun eğmek ya da eğmemektir, hepsi o kadar, işte budur yazgı. Alnımıza böyle yazılmış, der Doğulular.
Neden çocukluk ömrün son günlerine kadar sürmez? Neden insan birdenbire her konuda düşüncelere kapılır, küçük hesaplar yapar ve özellikle de akıllıca davranır? Sakınmak neye yarar? Kendimizi cimrilik ederek harcamanın karşılığında elimize geçen ne?
Hafif bir sıyrık yüzünden tüylerimiz diken diken olur... Kaba bir sözden inciniriz... Biraz öfke, yeniden öfkeleninceye kadar kanımızı zehirler... Herhangi bir isteğimiz yerine gelmeyince alnımız hınçla kırışır... Ayrıca bin yıl bolluk içinde yaşamaya yetecek kadar bir şeyler biriktirmeye çabalarız, bu bir karabasandır!
Vermek, vermek, yaşamdaki en büyük mutluluktur! Özellikle zamanında vermek, her şeyi zamanında. Kahkaha vermek, gözyaşı vermek... Coşkuları yaşamak, acıları yaşamak... Kaçıp giden sevinç ışığını geçerken yakalamak, gülmeniz için yalvaran nemli gözlere candan gülümsemek ve sonra, ve sonra sevince doymuş yüreğinizle çılgınca ağlamak! Bir süre ağlamak... Sonra gülmek.
Bu güneş uğruna, bu güneşli Akdeniz ve içimdeki yaşama arzusu uğruna, yazgımın bana aynı tepside sunduğu kalın acı dilimlerini kabul ediyordum.
Kabul ediyordum, çünkü yalnızca güneşi almak için elini uzatanların önünden yaşamın bütün tepsiyi çekip aldığını seziyordum.