Netoçka Nezvanova... Dostoyevski bu kitabını yazarken sürgüne gönderiliyor... Hâliyle yarım kalıyor kitap... Sürgünden dönünce de devam etmek istemiyor... Bambaşka bir Dostoyevski olarak gerek duymamış da olabilir... Değişen psikoloji ile sevgi temalı bir kitabı belki de görmek bile istemedi kimbilir ... Ama keşke bitirseymiş dedim açıkçası... Belki de Dostoyevski denildiğinde akla gelen o kült eserlerinden biri olacaktı... Yarım da kalsa okunmaya değer
.
Sanat ile sevginin iç içe olduğu kitapta, sevginin saplantılı hâlini de, en masum hâlini de görüyoruz... Deliliğin sınırlarında gezinip, yoksulluğun dibine vuruyoruz... Masum bir çocuğun, çocuklar tarafından aşağılanmasına tanıklık ediyoruz... Netoçka'nın, fakirliğin dibinden prensin evine giden ve oradanda prensin üvey kızının evine uzanan yaşam yolculuğunda, ona bakan sevgi dolu gözlerin yanında, kem gözleri de hissediyoruz... Hem de ne kem göz ... Aslında sonu olmayan kitabın sonuna yaklaşırken pür dikkat okudum, çok heyecanlıydı...
.
Bundan daha sonra bahsedeceğiz dediklerinden bahsedemese de okuduğum için memnun olduğum bir Dostoyevski kitabı oldu...
