Bir hemşirelik öğrencisi olarak mesleğim hakkında hep bir şeyler öğrenmeye, mesleğimi benimsemeye ve kendimi işimde geliştirmeye çalışıyorum. Bu yolda örnek aldığım hemşireler var, yaptıkları işler, mesleklerine gösterdikleri saygı ve özveri beni hep etkilemiştir. Şüphesiz Christie Watson da bu idol olarak gördüğüm hemşireler arasında yerini aldı.
Nezaket Dili, tesadüf eseri gördüğüm ve görür görmez de alıp okumak istediğim bir kitaptı. Bir hafta gibi bir sürede bitirdim ve çevirdiğim her sayfada hemşireliğe dair yeni bir şeyler daha öğrendim. Psikiyatri servisinden, yenidoğan yoğun bakıma, pediatriden kadın doğuma, geriatriden cerrahiye her türlü alanda kendine bir şeyler katmış olan Christie Watson, bu kattıklarını da biz okurlara çok güzel bir şekilde yansıtmış. Bir gün işime başladığımda karşılaşacağım vakalar hakkında artık daha çok fikre sahip olduğunu hissediyorum.
Doğumdan ölüme giden bu yolda şüphesiz en yakınlarımızdan biri hemşireler. . Çoğu zaman aileleriminiz yapmadığını onlar yapar. Çocukları tarafından huzurevlerine bırakılan yaşlı bireylere kendi anne babalarına bakar gibi bakarlar. Bebekleri, çocukları kendi çocuklarından ayrı tutmazlar. Her gün defalarca sorulan sorulara sabırla cevap verirler. Hemşireliği teorik bilgilerle değil, vicdanla ve merhametle yaparlar. Ve hemşireyi iyi yapan teorik bilgisi değil, vicdanı ve merhametidir. Hemşirelik vicdan işidir ve herkes bunu yapamaz.
Hemşirelik, bilginin, sanatın ve merhametin harmanlaştığı profesyonel bir meslektir. Herkes bunu başaramaz. Bunu başaran hemşirelerin artması dileğiyle...
