Asiye...
Gökteki bir yıldız âdetâ.. velînîmet.. himâyekâr.. tevâzu timsâli.. ve cennet çiçeği Mûsâ...
Bütün vücûduyla birlikte döner konuşurken, muhatabının yüzüne içtenlikle bakar, az konuşur ama öz.. Nilin kardeşi.. lotus çiçeği.. ibis kuşu.. kedi ve kuş rumuzu.. Asiye, Yes'a, Kraliçe Yesiyis..
Kalbi bu asrın dengi olmayanlara, âdetâ bir ilaç gibi Asiye.. Onca küffârın, kendini tanrı îlan eden Firavunun kraliçesi olup bir su damlası gibi; imtihanın, karanlık çöken gecedeki yıldız gibi alnının akıyla geçen Asiye..
Hazîne anahtarlarının deve yükleriyle taşındığı ganîmetin sâhibi olup kendini bu dünyâda evsiz hisseden, evinin cennet olduğunu, tek sevgilisinin Allah olduğunu, haykırırcasına sessizlikte anlatan Asiye...
Cümle vardır bıçak gibi, cümle vardır nefes gibi...
- Asiye..
- Buyursunlar Efendimiz.
- Beni hâlâ sevdiğini ümît edebilir miyim?
- Bütün Mısır emriniz altındadır Efendimiz..
- İstediğim cevap bu değildi.
- Nil nehri ve Pi-paeramondaki tüm tapınaklar sizindir..
- Bu kadar mı umutsuz Ra'nın hâlleri.
- Şu gördüğünüz yere kapanmış insanalar sizden şiddetle korkarken mi soruyorsun bu sualleri..
- Korkmaktan söz etmiyorum.
- Mısır'da korkunuzdan başka eser kalmamıştır Efendimiz..
- Cevâbımı aldım ben.
- İmparatorumuza cevap vermek haddimiz değil, ne ki cevap verilmeyen cevaplar, verilenlerden daha ağırdır çoğu zaman...
- Sfenkslerin bilmeceli dilleri gibi sözlerin.
- Taşlar da konuşur Efendimiz, gün gelir taşlar da konuşur....
Sibel Eraslan
