"Amma bunlarla da iş bitmirdi axı. Azərbaycan kişisi istəyirdi ki, arvadı həmişə evində olsun. İşdən qayıdanda onu mehribanlıqla qarşılasın, xoş söz desin, üzündən öpsün, halını soruşsun, paltarını soyunmağa kömək etsin. Və bu zaman özü da bir qadın kimi tam hazırlıqlı olsun. Yəni üst-başına, səliqəsinə fikir versin. Çalışsın ki, üstündən bozbaş iyi yox, bihuşedici ətir qoxusu gəlsin. Ərini süfrə başında otuzdurub ona qulluq edəndə əynindəki xalatın bəzi düymələri «<təsadüfən»>> açılsın. Heç vaxt, heç bir yad kişiyə göstərməyəcəyi «qadağan zonalarını» ərinə xatırlatsın. Nəhayət, ərinin qarşısına öz əlləriylə, bəli, məhz öz əlləriy la, sevə-sevə, nəvazişlə dəmlədiyi çay gətirsin. Artıq elm də sübut etmişdi belə bir çayla başdansovdu, deyinə-deyinə dəmlənən çayın və ya kafelərdə, çayxanalarda verilən çayın çox böyük keyfiyyət fərqi var. Az qala Comolungma zirvəsi ilə Mariya çökəkliyi qədər..."
Ən sevdiyim hissə...
Kitaba isə söz ola bilməz. Yenə Qasımlı və öz mərifətləri...
