2018 yılında Uzumaki ile birlikte aldığım ilk mangaydı Noragami. Okumaya Uzumaki ile başladığım ve Junji İto da bu işin grand masterı olduğu için maalesef Noragami'nin yüzüne dönüp bir defa bile bakmamış, zaman içinde de kitaplıkta unutup gitmiştim. Ta ki bugüne kadar...
Öncelikle kitabı elime alır almaz büyük bir şok geçirdim çünkü İNANİLMAZ KALİTELİ bir baskısı vardı. Artık kitaplar o kadar kalitesiz ki, eskiden nasıl olduklarını unutmuşum. Sadece gerekli şeyler için demiyorum elbette, bütün yayınevleri kalitesi düşük, dokunsan yırtılacak kağıtlara basım yapıyorlar ve suçlunun onlar olmadığını da biliyorum. Ama manga söz konusu olduğunda kağıt kalitesi bir romana göre daha fazla önem taşıyor maalesef. Artık okuduğum tüm mangaların mürekkebi arka sayfadan belli oluyor, bu da karman çorman bir görüntüye sebep oluyor. Hele hele bazılarının direkt çizgileri kaymış oluyor ki o apayrı bir işkence. O yüzden Noragami'yi okumak beni eski güzel günlere götürdü...
Manganın çizimleri de seri ile ilgili taktir toplayan şeylerden biri. Aksiyon sahneleri anlaşılır, karakter tasarımları da çok güzel yapılmış. Kurgu zaten ilgi çekici. Olumsuz tek bir şeyi yok aslında ama Yato biraz ezik lanse edilmiş. Evsiz ve pek tutulmayan (yasaklı kelime) bir tanrı olduğu için böyle bir tutum sergilenmiş tabi ki ama keşke en azından ter falan koktuğu bu kadar tekrar edilmeseydi. Ter kokusu kırmızı çizgim maalesef, buradan bir puan kırmak zorundayım...
9/10
