" Zavallı adam kendisini yabani bir hayvan gibi köstekleyen bu bağları koparamayınca sakinleşti. Yalnız arada bir kuduruk bir öfke ile derin derin iç çekiyor, o zaman göğsünün çukurlukları kabarıyordu. Zaten insan böylesine eciş bücüş olunca nasıl utanç duyabilir? Fakat öfke, hınç, ümitsizlik yüzünden bu korkunç surat daha da asıklaşıyor, tek gözü bu yüzden şimşekler çakıyordu."