Notre-Dame’ın Kamburu
Victor HugoNotre-Dame’ın Kamburu Sözleri ve Alıntıları
Notre-Dame’ın Kamburu sözleri ve alıntılarını, Notre-Dame’ın Kamburu kitap alıntılarını, Notre-Dame’ın Kamburu en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Büyük bir ruhun içinde aydınlanacak tek ışık merhamettir.
Çünkü aşk bir ağaç gibidir, kendi kendine büyür, köklerini bütün varlığımızın en derinliklerine kadar uzatır ve genellikle yıkıntıya dönmüş kalpte yeşermeye devam eder.
Suçun aşırılığı neşeli bir taşkınlık verir.
“Sus!” diyordu Rahip, soluk soluğa.
Çingenenin çırpınırken yerde sürünen eli, birdenbire
soğuk ve madeni bir şeye rastladı. Quasimodo’nun
düdüğüydü bu. Bir umut ihtilacıyla düdüğü kavradı,
dudaklarına götürdü ve kalan bütün gücüyle üfledi. Düdükten
berrak, ince, tiz bir ses çıktı.
“Bu da ne?” dedi Rahip.
Hemen aynı anda kuvvetli bir kol tarafından havaya
kaldırıldığını hissetti; hücre karanlıktı, kendisini böyle tutanın
kim olduğunu seçemedi; fakat birisinin dişlerinin hiddetle
takırdadığını işitti. Karanlıkta, ancak başının üstünde geniş
ağızlı koca bir bıçağın parladığını görebilecek kadar ışık
vardı.
Acının aşırısı, tıpkı sevincin aşırısı gibi kısa süren şiddetli bir duygudur.
Rahip hiddet ve azarlama hareketleriyle sağırın canına
okuduktan sonra gitmesi için işaret etti.
Sağır başını eğdi, sonra gidip çingene kızının kapısının
önüne diz çöktü.
“Monsenyör,
” dedi ağır ve itaatkâr bir sesle,
“sonra ne
isterseniz yaparsınız; ama önce beni öldürün.”