Nasıl ki Ay ile Güneş arasına Dünya girdiğinde Ay'ın yüzü kararıyor,Güneş 'ten ışık alamiyorsa. İnsan ile Rabbi arasına da "Dünya sevgisi" girdiğinde insan Rabbinin nurundan istifade edemez,ruhu kararır, nefsi daralır.
Çünkü insanın ruhunu tatmin edecek iksir, yalnız ve yalnız o ruhu ona üfleyen Rabbimizi anmak, O'nun sözlerini anlayarak okumak, O'na dua etmek ve sığınmaktır. Çünkü ruh, cismanî hazlarla tatmin olmaz.
Hem Allah bir insanı sevmedikten sonra bütün insanlar onu sevse ne faydası var? Allah bir insana değer vermedikten sonra bütün insanlar onu değerli görüp el üstünde tutsa ne kıymeti var?
İnandığı gibi yaşamayanlar, yaşadığı gibi inanmaya mahkum olurlar.
Bu sebeple Kur'an'da nerede imandan bahsediliyorsa mutlaka "imana uygun davranış (sâlih amel)" konusu da hemen peşinden zikredilir.