Kalabalık içerisindeydim, ama kimse sesimi duymuyordu, kalabalık içerisindeydim ama kimse beni görmüyordu, kalabalık içerisindeydim ama kimse benimle konuşmuyordu. O kalabalıkta yalnızdım.
Dünyanın her zaman bir karanlık yüzü olacaktı, karanlık ile aydınlık her zaman birbirini kovalayacaktı; tıpkı dün gibi, tıpkı bugün gibi ve yarın gibi...
Ya bizler, lafa geldi mi çok paylaşıyoruz. Oysa değil paylaşmak, kendi yaşamlarımızın direksiyonu bile koparılmış, yok. Evet, yok! Önümüzdeki tek yönlü yolu takip etmek zorundayız. Mola vermek bile yok!