Oğuz Haluk Alplaçin'in (Hayalet Oğuz) İnanılmaz Yaşamöyküsü ve Yapıtları
O Pera'daki Hayalet
Orhan DuruO Pera'daki Hayalet Posts
You can find O Pera'daki Hayalet books, O Pera'daki Hayalet quotes and quotes, O Pera'daki Hayalet authors, O Pera'daki Hayalet reviews and reviews on 1000Kitap.
Oğuz İstanbul'da yaşadı. Oğuz bir dönemi yaşadı. İncecikti. Çeviriler yaptı, şiirler yazdı, dünyayı ve çevresini izledi. Hiçbir zaman bir evi, tek bir sandalyesi bile olmadı, Arkadaşlarının evinde kaldı. Birlikte yaşadığı insanlar hep övgüyle andılar onu... Üzerinde daima bir kitap bulundururdu. Kitaplığı olmadı ama güçlü bir belleği oldu. Bir bavulu bile yoktu, gerektiği zaman üzerindekileri değiştirmekle yetindi. Eşya almadı, eşya tamir ettirmedi, belki de bir tek mobilya mağazasına girmedi. Pasaport almadı, karı almadı, karı boşamadı, kimseyi gebe bırakmadı, resmi dairelere girip çıkmadı... Her şeyi hiçbir şey, hiçbir şeyi her şey olarak yaşadı...
"O, yıllara yayılan bütün bir bohem yaşamının, meyhanelerin, kulüplerin, orjilerin değişmez bir parçasıydı. Büyük bir seyirci. Sabahları bulan içki ve toplantı gecelerinin göz önünde duran hayaleti. Gizli yaratıcı. Belirsizce, sessizce her şeyi reddetmiş bir bohem. Fırtınalı insan ilişkileri ortasından süzülüp geçen sakin bir görüntü."
Sayfa 59Kitabı okudu
"Bir hayal miydi Oğuz Alplaçin?..
Hayır, hayal değildi o!..
Yaşadı, hem de renkli renkli yaşadı. Bu kitap, onun bu çok renkli yaşamının, kısa, ama verimli yaşamının kanıtı değil mi?.."
Sayfa 56 - Turhan SelçukKitabı okudu
"Metin Eloğlu'nun sergisine gitmiş, bir resmi beğenmiş, Almaya kalkmış. Cebinde kaç parası var çıkarmış. Kaparo Olarak bırakmış onları, adını da resmin altına yazdırmış. Ne ki, bir daha uğramamış sergiye. Metin dert yanıp duruyordu rastladığı kişiye. Hem paranın gerisini ödeyip resmi almıyor, hem de satılmasını engelliyor, diyordu. Bir gün yakaladı Oğuz'u. Bir öfke bir hışım... 'Ulan, resmin parasını gelir, al' dedi. Oğuz o çelebi haliyle, gayet Şakin 'Alacam,' dedi. 'Yalnız bekle biraz... resmi asabileceğim bir duvar bulayım.' Kendine ait bir duvarı bile olmadı ömründe..."
Sayfa 30Kitabı okudu
Biz yıllardır bu kentte yaşıyoruz. İçimizde ömrü bitenler oldu.
Onları oldukça eğlentili törenlerle gömdük.
Kendini her şeyden mülksüzleştirdi:
Kitaplık yerine bellek
Yerleşiklik yerine konukluk
Ev yerine otel
Peşin yerine veresiye (çoğu zaman)
Yatak yerine apartıman paspası, park kanepesi, meyhane
masası (zaman zaman)
Palto yerine atkı
Bordro yerine yövmiye...”