Sabah,kitabı bitirdiğimde çok üzüldüm. Bitmesine mi yoksa böyle bir sonla bitmesine mi bilemedim. (Sanırım her ikisine de.)Çünkü fazlasıyla sevdim Oblomov'u. İyi yürekli,efendi,saf,her şeye rağmen iyi niyetini yitirmeyen bir adam Oblomov. Tembelliği kendine hayat görüşü yapmış nerdeyse. Hayata,insanlara tepkisini aylarca odasından çıkmayarak gösteriyor adeta.Zaman zaman kızdırdı bu tembellikleri,"bu kadar da olmaz canım" dedirtti. Tam "ohh be,hah işte oldu"diyecekken,yine kursağımızda kaldı hevesimiz ve aşk bile kıpırdatmadı Onu.Çünkü olduğu yeri daha çok sevdi.
Okumaktan büyük zevk aldığım nadide eserler arasına girdi Oblomov.
Eee !!bir kitap öylesine klasik olmuyor.
Mutlaka okuyun.
