odamın kapısını açar açmaz yüzüme çarpan annemin yokluğu bir büyük yalnızlığa dönüşüp beni azaltıyordu. ona ne kadar alıştığımı onsuz kalınca anlamıştım.
#Okudumbitti
#Odalarda
"Yaşamamda delik deşik bir şeyler vardı. Hep bir şeyler eksik olmuştu bende.
Alıştığım bir şeydi yalnızlık. Seviyordum yalnızlığı, onsuz edemezdim. Ama ben yapayalnız olduğum kadar insansızdım da."
Isimsiz bir kahraman .
Ismi olmayanın kişiliği, özelliği, durusu olur mu? Olamıyor.
Memur , sadece işine gidip , verilen görevi yapan, arkadaşlarıyla iletişimi hiç olmayan , bütün hayatı iş ve ev arasında geçen karakterimiz ; annesi öldüğünde ilk kez müdürünün odasına gider . Çünkü annesinin cenazesini kaldıracak parası yoktur . Arkadaşı olmayanın çalacağı kapı var mıdır?
Annesi ölünce kocaman evde kendisini daha da yapayalnız hisseden ,odaların çokluğundan korkan ,hatta ışığı açık uyuyan , kimsesizligi , yalnızlığı, sünepeligi, sinmisligi, bütün düşüncelerini sadece kendi içinde yaşayan bir karakter...
Elbetteki yaşamında değişikler olacaktır.
Biriyle iletişime geçip kendisine yeni bir oda kiralayıp hatta evlenecektir . Ama hep yönlendirilerek, içinden geçenleri dole getiremeyerek, kadınıni başka bir adamla paylaşmak zorunda kalarak . Yine o odalarda ki iç sesler bitmeyerek...
Silinmiş bir kişilikten nasıl bir insan oluşturmak istersiniz?
Çok sakin bir kitap , karakteri az ,içsel sesleri çok. Psikolojik tahlil romanı. Yazıldığı döneme göre oldukça cesur davranılmış içerik olarak .
Daha da yalnız kalmıştım. Yaşamamda delik deşik bir şeyler vardı. Hep bir şeyler eksik olmuştu bende. Bunu daha önce de sezer gibi olmuştum sma hep örtmüştüm üstünü , anlamazlığa, bilmezlige vurmuştum kendimi. Ah insanın kendine düşkünlüğü, kendine toz kondurmayışı ne yanlış bir şey.
Evcilleşmiş bitkiler, evcilleşmiş hayvanlar, insan eliyle biçimlenip kimlik kazanırlar. Doğanın içinde yetişenler ise özgürdür; onlar kişiliklidir, kimliklerini kendileri getirirler
İnsanın bir sıkıntısı olmalı. Sıkıntısız insanları sevmem ben. Sıkıntı, tedirginlik, insanı sürüden ayırıyor. Rahat, düşünmeden, dört ayağını gerip oturan insanlar, sıkıntısız insanlar pek çok çevremizde. Otsu yaratıklardır onlar.