Odaları Utandıran Dağlar sözleri ve alıntılarını, Odaları Utandıran Dağlar kitap alıntılarını, Odaları Utandıran Dağlar en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Demek mavi karanfil de olurmuş!
İnandım, senin derinliğindir bu
Ah, gözlerinde kuşku var
Korkularına, telaşlarına
Binlerce mavi karanfil taşıyacağım
Alnına, meraklarına
İçinde çalkanan deryaya
Hülyalarına, bakışlarına
Binlerce mavi karanfil!
Ah, bu feryatlar boşuna değil
Kaç sevda yılı
Bir yavru ceylanla bir balta ağzı
Dal gövdeyi titretir
Ama işte halaya durulur bir grevde
Kollar kenetlenir bir yürüyüşte
Hükmedersin artık nice kedere
Yasakmış amerikan arabalarını taşlamak
Park kanepelerinde yalnızlık serbestmiş
Cebimde güzden kalan kuru bir yaprak
Onu atıyorum işte, sessizce iniyor havuza
Su dalgalanıyor sessizce, gün ışığını içiyorum
Köpüklenip taşıyor içim, akıyor çağlayarak
Berraktır dünya
Kavgayı düşündüğünde
Yeryüzünde bir tek ben kalmışım
Bir de selvilerden beni süzen kuzgun
Zaten yalnızlıkmış insanın trajik yazgısı
Böyle diyorlar milyonlarca insana
Partimiz bir yumruk gibi inmeli suratlarına
Güneşin ve gökyüzünün minyatürünü taşıyan
Sabun köpüğü günler sönüp sönüp giderken
Kuşkuyla bakıyoruz sararan yaprakların
Dalından kopunca öldüğünü söyleyenlere
Ölümün bir demet kırmızı karanfilini değil
Ambarları dolduran buğdayları görüyoruz çünkü