Ödlekler Cesurdur
William SaroyanLow Rated Ödlekler Cesurdur Reviews
You can find Low Rated Ödlekler Cesurdur quotes, low rated Ödlekler Cesurdur book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
8.2Out of 10
Hikayelerden oluşan bir kitap. William Saroyan'ın adını çok duymuştum. Ama bu eseri beni etkilemedi ne yazık ki sadece bir iki hikaye etkileyiciydi. Diğerleri sanki bir lise öğrencisinin kaleminden çıkmış gibi basit edebi ağırlığı olmayan yazılar benim gözümde.
Ermeni yazarın öyküleri hepsi acıyı, hüznü ve de samimiyeti barındırıyor. Hepsinin hemen hemen ortak noktası kendi ülkelerinden uzakta, başka bir coğrafya acı çeken, sıla özlemi çeken, zor durumlarda kalan insanların oluşu.
Ben genel itibariyle o samimiyeti vermeleri itibariyle öyküleri başarılı buldum. Kitaba adını veren öykü başta olmak üzere bizden biri gibi hissettim okurken. Aslında insan her yerde insandır. Acı çekebilen, ülkesinden uzakta olduğu takdirde benzer sıkıntılar yaşayan, aynı şeylere hüzün duyabilen et parçalarıyız. Adımız, dinimiz, dilimiz kısacası kimliğimiz farklı olsa da sevinç ve hüzün duyduğumuz şeyler aynı aslında. Bu öykülerin özeti de bu cümlelerde saklı aslında.
Annemin bir gün elinde bu kitapla çıkagelmesi üzerine isminin ilginçliği ve öykü kitabı olması sebebiyle vakit geçmeden okuma planıma dahil ettim ve iyi ki de yaptım.
Size önce William Saroyan'dan bahsetmek isterim. Kendisi Bitlis'ten Amerika'ya göç etmiş Ermeni bir ailenin oğlu. On beş yaşında okulu terk eden Saroyan'ın hedefi yazar olmak, ve bu uğurda çeşitli öyküler kaleme almış. Neredeyse vazgeçmek üzereyken bir öyküsü kabul edilince onun için bir dönüm noktası olmuş bu olay.
"Saroyanesque" adıyla anılan tarzıyla yazdığı öykülerindeki esas tema insan. İçinde uzunlu kısalı çeşit çeşit öykü bulunan bu kitapta yazarın hayatından izler görüyoruz. Zaten yazar-kitap birbirinden ayrı düşünülemeyen bir ikili. Bir de bunu bu kadar doğal öykülerine geçiren yazarlar olunca tadından yenmiyor.
Kapak fotoğrafından bahsetmeyi en sona sakladım. Çünkü yazarın fotoğrafı bizim yakından tanıdığımız biri tarafından çekilmiş: Ara Güler. İşte bütün bu anlattıklarımı toplayınca benim kolay kolay unutamayacağım yazarlar arasına girdi Saroyan. Kendisinin diğer öykü kitaplarına da bakacağım muhakkak, çünkü o akıcı ve coşkulu diliyle yaptığı mizah kokan eleştirilerine bayıldım.
1939 yılında The Time of Your Life adlı oyunuyla Pulitzer Ödülü’nü kazandı ama bu eserin diğerlerinden ne daha iyi ne de daha kötü olduğunu söyleyerek ödülü reddetti...
Tavsiye üzerine kitabını almaya gittiğim bu yazarın kitapçıda sadece, kısa bir piyesi vardı . Daha önce hiç piyes okumayan biri olarak kitap ilgimi çekti. Daha sonra Feriköydeki Eskici Pazarı'nda Saroyan'ın kitaplarını gördüm ve aldım .
Çılgın ve bir o kadar da renkli kişiliğe sahip Saroyan’ın Türkiye’den Amerikaya göç eden ermenileri konu alan ( en ufak bir politik gönderme olmayan ) kısa hikayelerini kapsayan bu kitabı bayağı hoşuma gitti.
İlk hikayenin girişi gerçekten harikaydı , yazarın tarzını anlamanız açısından sizinle paylaşmak istiyorum . A
Ancak tüm hikayelerin bu kadar güzel olduğunu söyleyemeyeceğim , yin de okuması büyük keyif veren bir yazar .
Delirmek bizim ailenin özelliklerinden biriydi. Bir erkek delilik geçirinceye kadar hala çocuk sayılırdı.
Eğer hiç geçirmemişse , geçirenle bir olmazdı.
İçimizde deliliğe yakalanmadan otuzunu bulan pek azdı . Yüzyıldan fazla bir süredir aileden hayatını hiç delilik geçirmeden tamamlayanların sayısı iki veya üçtü .
Birçokları bu yolculuğa birkaç kez çıkmışlar, akılları gidip gelmişti. Ondan sonra da onlara bilge kişi, hatta ve hatta kutsal kişi gözü ile bakılmıştı.
132 syf.
8/10 puan verdi
“Kavga etmeyi bırakın. Hepimiz aynı yanan evin içindeyiz.”
Yazar, 1939 yılında ‘ The Time of Your Life’ adlı oyunuyla Pulitzer Ödülü’nü kazanmış , ama bu eserinin diğerlerinden ne daha iyi ne de daha kötü olduğunu söyleyerek ödülü reddettmiş.
Ben yazarın dilini oldukça samimi buldum. Bu kitaptaki öykülerinde Saroyan; insanı, yabancı bir ülkede “yabancı” olmayı anlatmış. Anlatımı çok içten ve yalındı. Metinlerinde, süslü tabirler, söz oyunları yoktu.
Öykülerinde bütünlük , anlattıklarında ise buram buram ”yaşanmışlık “ vardı.