Kitabı okurken ,bir an sanki Marcel Proust okuyormuşum gibi hissetim.Bernhar'dın daha önceki kitaplarında bölgede intiharın çokluğundan sözettiğini okumuştum. Bu defa intihar eden bir dostunun cenaze törenine katılmak üzere Londra'dan Viyana'ya gelir ve hiç sevmediği Auersbergerler'in sanatsal akşam yemeği davetini bir oldu bitti ile kabul eder. Ve gittiği için pişmanlık duyar, oturduğu berjer koltukta tiksinti ve nefretle etrafındakileri izler, geçmiş ve bugün arasında düşüncelere dalar. Bu onun için sanatsal bir yemek değil bir cenaze yemeğidir. İçkiler son hızla içilirken bir tiyatro oyuncusunun birden patlaması ile yemek son bulur, Orda bulunanların (özellikle de Jeannie)bir kısmının, iki yüzlü, sanattan anlamayan bir araya gelmiş kötülükten başka birşeyi olmayan kişiler olduğunu, ancak dünyada insanın tek dostunun doğa olduğunu savunurken "Odun Kesmek" diye bağırıp, bunu tekrar ederek yemeği neticelendirmesi." Odun Kesmek" siz birinin dostusunuzdur ya da öyle olduğunuzu sanırsınız ama o kendi çıkarı için sizi heran yoketmeye hazırdır.
İnsan birşeyleri değiştirmiyor ya da değiştiremiyorsa ki bunu gerçek insanlar fark eder ve değiştiremediği yerden bağlantıyı koparır. Herkesin de yöntemi farklıdır.
Güzel ve zorlu bir metindi. Edebiyat severlerin atlamaması gereken yazarlardan birisi de Thomas Bernhard
#okudumbitti
#thomasbernhard
#odunkesmek
#sezerduru
#yky
Yeraltından Notlar'ı okuyan okumayan herkes hatırlayacaktır. Thomas Bernhard'ı okuduktan sonra ise kendisinin gerçekten bu hastalıktan muzdarip olduğunu (belki bizim gibi) fark edeceksiniz hemen.
Önce
