Belki de hiçbiri doğru değildi. Belki hiçbir şeyin bir anlamı yoktu. Her şey çok daha farklı gelişebilirdi. Bunlar belki de sadece anlamlarını kavramak için bir olaydan diğerine çizdiğim çizgilerdi.
İşgal başlangıçta bana bir özgürlük duygusu vermişti. Üzerimizdeki toplumsal baskı kalkmıştı. Yoksul ve kanunun korumadığı kimseler yalnızca bizler değildik artık. Fakirlik daha eşit bir biçimde dağılmıştı zira eskiden zengin bildiğimiz insanlar da zamanla yol kenarındaki odunları toplar olmuştu.
Güz rüzgârında son bir gül açıyor
Geçmiş günün bölünmüş ışığı
Onu şefkatle sarıyor
Tıpkı ayrılanın
Bir an sevdiğine dayandığı gibi
Biliyor ayrılığı,
Bir yangına dönüştürmeyi,
Hem de hatıra olarak, güzellikle.