Çektim öfkemi sabrın kınından Vurdum yollara Acı tuttum Şafak söktüm Kan bağırdım Ve bağırdıkça ben Binalar caddelere yıkıldılar Büyüdü karanlığın iğrenç gözleri Yumruklar sıkıldılar. Korkmadım Vazgeçmedim Kaçmadım Güldüm sadece Ve onlar Gülen gözlerimin gökyüzünde Birer yıldız kadar ufaktılar…

Sayfa 6Kitabı okudu

Öfke Kında Durmaz Muammer Hacıoğlu