Konuya çok sonra dahil olsamda beğendiğim bir kitap oldu. Altı çizilip insanı sarsacak çok cümle vardı.. Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayıp her an ölecekmiş gibi hazırlık yapmak gerektiğinin bilincine varmamızı sağlayan bir eser olmuş.. Life goes on...
İsmi ile ilgimi çeken ama bir türlü okunması nasip olmayan başka bir kitabı daha an itibari ile bitirmiş bulunmaktayım. Başlık bir yana dursun Senai Demirci benim Trt'de Ramazan programı yaptığı zamanlardan üslubu ve naifliğiyle sevdiğim,bildiğim bir isimdi. İtiraf etmeliyim ki ilk başlarda kitap fazlaca devrik cümle ve söz sanatları ile beni biraz yordu. Ne varki kitap okudukça açıldı ve insanın kendi ölümü ile ilgili böylesine dikkat kesileceği bir kitabın yazılmış olması şaşkınlığı ile ilerledi. Bu kitabı okurken roman olmasına rağmen bir anlık dikkat kaybı ya da aralara gün koymak kitabın bağlarını çözmek açısından ilerde zorlayabilir. O yüzden salim kafayla okumak hem içindeki anektodlar , hem yaklaşım biçimlerini anlamak hem de eminimki kendinizi de düşüneceğiniz bu kitap için iyi bir pozisyon olacaktır. Gerçekten etkilendiğim bir kitap oldu ve güzel şeyler öğrendim. Bu kitapla ilgili kesit kesit bir radyo konuşmasını bulmuşken sizinle de paylaşmak isterim. youtube.com/watch?v=kuG0Qfe... . Kalplerimizin borçlarımızı ödemek için çarpması dileğimle..
Dünyanın hırsına ve geçiciliğine nasılda kanıyor insan. İnsana sevdiklerinin değerini daha iyi anlamayı ve ölümün aslında bir an kadar ne kadar yakın olduğunu hüzünlü ve güzel bir dille anlatıyor.
Ölümle ilgili hep küçüklüğümüzden beri söylenen cümleler vardır hep korku ,tehdit içeren .Oldum olası sevmemişimdir dini "şunu yapmazsan Allah yakar ,bunu yapmazsan cehenneme gidersin "söylemlerini .Bana bir insan din hakkında tavsiye verecekse ,uyaracaksa bunu güzellikleri göstererek anlatmalıydı .Mutlaka tekrar tekrar okunmalı..
“İlk kimi aramalısın? Öldüğünü önce kim duymalı? Kim öldüğüne en çok yanacaksa o. Numaraları baştan aşağı süzüyorsun. A’dan Z’ye o kadar çok kalabalık var ki... Ne kadar gereksiz numaralar. Şu kesin ki yokluğunu umursamayacak çoğu. Cevap veremediğinde ısrar etmeyecekler. Yaşıyor oluşunu da ölmüş oluşunu da eşit görecekler. Öldüğün duyulunca silinecek adın defterden. Sesini duymaya ihtiyaç duymayacaklar. İşleri sensiz de yapmayı öğrenecekler.”
“Senin ölümün doğduğun gün başladı. Ölmeye razı olmaktı yaşamak; unuttun. Doğdunsa bir kere, ölmeyi de göze aldın demekti. Geri dönüşü yok bu seyrin. Akışlar denize doğru. Her sabah ölü bir günü bırakıyorsun ardında, diri bir günü de öldürmeye niyetleniyorsun. Canına kıyıyorsun günün, canına kıyıyor gün. Dünlerin hepsinde ölüsün, hiçbir yarına yetişemeyeceksin. Sadece bugündür ömrün. Şimdi dirisin sadece. Ve şimdilik ömrün.”
Diyecek çok bir şey yok aslında. Kitaptan aldığım alıntılarla anlatmak istedim düşüncelerimi..
Tavsiyemdir. Her “insan” okumalı..
Bu eser boğulmaktan korktuğunuz denizdir,tahmininizden derindir.
Bu esere (eser diyorum çünkü her kitap eser değildir ama bu kitap bir eserdir) eserin yazarı olan Senai Demirci ile ilgili iki çift laf ederek başlamak istiyorum. Kendisi tıp doktoru-televizyoncu radyocu şair ve yazar. Birçok deneme ve öykü kitabı olmasına rağmen Öldüğüm Gün yazarın muazzam bir edebiyat, felsefe,aşk,din, ilim, bilim ve kurgu
-Öldüğün gün okunacak bir kitap yazabilir misin?
+Yazamam. Ben hiç ölmedim ki!
Gibi bir diyalog ile bitiyordu diye hatırlıyorum.
Her hikaye yarım kalır. Yazar ,Yaşar Ve Rüya hanımın hikayesini zihnimde birleştirmek zor olmuştu. Yaklaşık 3 yıl içinde sindirerek okumuştum tam ergenlik dönemimde. O zamandan, Hayatı anlamak ... Anlamak için kafa yormak.
Kesinlikle tavsiye ederim. Okunmalı.
