Kendimi olgun bir kadın hissediyorum, nasıl bir kadın olduğumu bilmek isterdim. Örneğin, nerede "kadın"ım, hangi ölçüde değilim? Ve genel olarak, bugün yaşamımdan, düşüncemden ne istiyorum, dünyada kendimi nereye yerleştiriyorum?
Her gece uyurken kendi kendimize: "Yarın ne olacak?" diye soruyorduk. İç sıkıntımız bizimle birlikte uyanıyordu. Niçin bu noktaya gelinmesi gerekmişti?
Bir kahve içerek Gide'i okuyorum ve gözleri biraz fırlamış. Dôme'da sık sık gördüğümüz bir tip bana sesleniyor: "Birinin André Gide okuduğunu görmek! Büyük aptallığın var olmadığı düşünülebilir!"
Hepimiz için aynı olan bu ölümü herkes tek başına karşılıyor, Yaşam açısından, birlikte ölünebilir; ama ölmek, "birlikte" sözcüğünün artık bir anlam taşımadığı bir dünyaya kaymaktır.
Ölmek fikri bu yıldan beri artık bana o denli kötü görünmüyor; çok iyi biliyorum ki, ne olursa olsun, insanlar hiçbir zaman tecilli bir ölüden başka bir şey değiller.