Sartre ile uyumum o denli tamdı ki, varlığım, aslında onun varlığının bir kopyası olacaktı; benim varlığım gereksizdi, bana öyle geliyordu ki, aynı zamanda yersiz ve salt gösteriş için yapılmış olurdu; başkalarının düşmanlığından değil kendi duyacağım rahatsızlıktan çekindim: içimden, kendimi saygısız bir teşhire sunmuş gibi hissedecektim.