Olgunluk Çağı 2

Kendimi olgun bir kadın hissediyorum, nasıl bir kadın olduğumu bilmek isterdim. Örneğin, nerede "kadın"ım, hangi ölçüde değilim? Ve genel olarak, bugün yaşamımdan, düşüncemden ne istiyorum, dünyada kendimi nereye yerleştiriyorum?

Sayfa 57Kitabı okudu

Demet

Tam tamına üzgün ya da mutsuz değilim, kendi benliğimde bir üzüntü duygum yok: dehşet verici olan, dışardaki dünya.

Kitabı okudu

Reklam

Demet

Bir tür aptallaşma içinde yaşıyorum: hiçbir geleceğin gerçekliği yok.

Sayfa 49Kitabı okudu

Demet

Bekliyoruz

Kendimi gevşemiş ve belirsiz hissediyorum, bekliyorum, neyi beklediğimi de bilmiyorum.Sanki herkes bekliyor.

Kitabı okudu

Demet

“Ben benim, ben varım bu anda”

Daha iyi anlamaya başladığım Hegel'i okumayı sürdürdüm; ayrıntılarda, zenginliği gözlerimi kamaştırıyordu: sistemin bütünü başımı döndürüyordu. Evet, evrensel yararına kendini ortadan kaldırmak, kendi yaşamını Tarih'in varacağı nokta çerçevesi içinde, ölümün de göz önüne alınışının gerektirdiği uzaklaşma ile düşünmek, çekici geliyordu: o vakit, dünyanın gidişinin bu küçücük ani, bir kişi, ben, ne kadar saçma görünüyordu! Niçin tam burada, şimdi, başıma gelenlerden, beni çevreleyen şeylerden kaygılanacaktım ki? Ama yüreğimin en küçük bir hareketi bu düşünceleri yalanlıyordu: umut, öfke, bekleyiş, kaygı, kendilerini tüm asmalara karşı gösteriyorlardı: evrensel kaçıp sığınma gerçekte kişisel serüvenimin bir parçasından başka bir şey değildi. Tutkuyla okumaya koyulduğum Kierkegaard'a yeniden uygun düşüyordum; onun istediği hakikat, Descartes'in besbellilik kadar başarıyla kuşkuya meydan okuyordu; ne Hegelci Sistem, ne Tarih, ne de Şeytan yaşanan gerçekliği artık başarısızlığa ugratamazlardı: "Ben, benim, ben varım, bu anda, bu yerde."

Kitabı okudu

Demet

Kalplerimizin her vuruşunda yaşamını ve ölümünü yadsıyoruz. Bir gün onu tamamiyle unutacağız. Bir gün, bu yok olan, bu unutulan ben olacağım.

Sayfa 232Kitabı okudu